Het is al een heel avontuur om een huis te kopen in Frankrijk, maar daar kwam nog een tweede avontuur bij....genaamd Alice...

Alice Naour   "notre Alice"

Dit is onze Alice. Ook wel de ''Marquise de Kerjean" genoemd.

Kerjean was vroeger een Manoir en daar hoort de titel: Marquise bij, vandaar de naam Marquise van Kerjean.

Ze noemt zichzelf ookwel de controleur/inspecteur en professeur....en wij zijn haar 2 Hollandaises..

Toen wij Kerjean voor het eerst bezochten maakten we kennis met de eigenaresse Alice. Een "3 turven hoog" vrouwtje die na even babbelen erg pittig en zeer helder van geest bleek met haar 83 jaar. Gevoel voor humor ontbreekt ook zeker niet bij haar!
Ze heeft haar hele leven in Kerjean gewoond en het zal dan ook niet mee vallen om hier afscheid van te nemen. Alice is nooit getrouwd geweest en heeft geen kinderen.

Hieronder een foto van de familie Naour gemaakt bij Kerjean in 1927. Wie is Alice??....

Verder op de foto haar ouders, 2 zussen en haar broer.

( Een uitvergroting van deze foto kun je onderaan deze pagina vinden.)

We waren al een tijd aan het zoeken naar een geschikt huis maar vanwege de absurde huizenprijzen en onze plannen was dat niet eenvoudig. Na menig Franse makelaar achterna te zijn geraced (tipje; stap niet bij een Franse makelaar in de auto als je wagenziekte hebt of andere kwalen..) kwamen we in contact met een zeer sympathieke *Nederlandse makelaar. Het was heel prettig dat we huizen bezochten die ook daadwerkelijk iets voor ons zouden kunnen zijn. Na een aantal huizen gezien te hebben nam hij ons mee naar Kerjean. We vielen meteen op deze plek en onze beslissing was genomen.

Alice was van plan om na de verkoop van haar huis naar een Maison de Retraite (bejaardentehuis) te gaan, zodra er een plekje vrij zou komen. Wij hadden toegezegd dat ze na aankoop van Kerjean in oktober tot uiterlijk 31 december mocht blijven.

Waarschijnlijk kwam er voor die tijd wel een plekje vrij. Uiteraard hadden we dit ook in ons contract gezet voor het geval dat...Het was al een avontuur en dit avontuur kon er ook nog wel bij. Inmiddels is het februari en onze huisgenote loopt hier nog steeds gezellig rond...

De décheterie
Zoals bekend voor mensen die een huis in Frankrijk kopen zal je eerst een keertje of 6 de lokale décheterie (vuilnisbelt) bezoeken. Eenmaal aangekomen zie je daar menig Engels stel ploeteren met oud ijzer, koelkasten, oude flessen, accu's, enzovoort..

Een leuke plek dus om ervaringen uit te wisselen...

Het is lastig om de oude spullen op te ruimen als er nog een dametje rondloopt van wie alle spullen zijn geweest. Dat kun je nog gebruiken, dit is van mijn broer geweest, en dit is heel handig om in huis te hebben....zucht..

Aangezien ons huisgenootje 's middags een tukkie doet is dit een uitstekende tijd om jawel..troep op de aanhanger te gooien en naar de décheterie te racen!! We zijn inmiddels aardig wat troep kwijt.

De eerste paar klussen
Omdat Alice voornamelijk in de keuken woont en boven slaapt dachten wij dat het beter zou zijn om eerst wat klussen buiten aan te pakken. Elke morgen wordt er even gevraagd wat de planning is voor de dag, want dan weet ze precies wat de bedoeling is. Ze mag daarna ook graag even overleggen en haar ideeën voorleggen. (zie foto)

Het is fijn dat zij precies weet waar bijv. de waterleiding ligt zodat je niet elke keer de plannen e.d op hoeft te zoeken. Ze heeft er ontzettend veel plezier in om dingen uit te leggen!

                                                                                                                                                                                                      Het is niet alleen gezellig met Alice maar het heeft ook grote voordelen.
Allereerst natuurlijk vanwege de Franse taal. Als je een huis verbouwd en ook nog eens 3 gîtes (vakantiehuisjes) en een camping aan het maken bent, dan kom je niet echt vaak van je erf af tenzij het nodig is om weer cement, stenen en zand te gaan halen. Niet echt goed voor je Frans dus!

Door veel met Alice te babbelen (waar ze erg van houdt!) leer je er een hoop woorden bij. We zijn nu al een stukje verder dan alleen bonjour en au revoir...  Alice kent werkelijk iedereen in de buurt en in het dorp. Mede door haar hadden we al snel contact met de buurman die nu regelmatig grote hoeveelheden zand voor ons ophaalt.

We hebben haar een keertje meegenomen naar de supermarkt en weten nu dat je daar minstens een dag voor moet uittrekken omdat ze natuurlijk iedereen even gedag moet zeggen! (al wijzend naar ons..dat zijn m'n 2 Hollandaises..)

De burgemeester werd ook al even gebeld en deze is op verzoek van Alice even wezen kijken naar onze werkzaamheden. Heel Bannalec weet alles van onze werkzaamheden, wat we meegenomen hebben tijdens onze verhuizing, hoe laat we opstaan en wat we eten....

Heb je wat nodig? of zoek je een bepaald bedrijf..? vraag het Alice want ze duikt meteen in de gouden gids of haar eigen kennissenkring.

Eén ding hebben we wel geleerd: Ben je een dagje niet lekker of begint er een zeurende kiespijn op te steken..niets zeggen want er wordt onmiddellijk een dokter, tandarts en als het even kan een ambulance voor je geregeld..!

Fransen staan er om bekend meteen naar de dokter te rennen bij een beginnend kuchje. Ze gebruiken 3x zoveel medicijnen als Nederlanders en de helft van alle Fransen in nu zo'n beetje resistent tegen antibiotica!

Alice kwam laatst terug van de dokter (ze is overigens kerngezond..) en vertelde dat de dokter ook ziek was...nou dat kon toch niet! Dat kan toch geen goede dokter zijn?!

Alice is jarig!

Op 23 maart is onze Alice 84 jaar geworden en er zullen er ongetwijfeld nog vele jaren bijkomen!

Ze had ons wel verteld wanneer ze jarig is, dus ze verwachte

's morgens natuurlijk een gefeliciteerd van ons. Wij hadden de avond ervoor de keuken (dit is in feite haar woonkamer) stiekem versierd met slingers en balonnen. Toen ze 's morgens de trap af daalde en wij zeiden goedemorgen, keek ze een beetje sneu en dacht dat we haar verjaardag vergeten waren...maar eenmaal in de keuken aangekomen begon ze te glunderen en riepen we: Bonne anniversaire! We hebben haar ook nog getrakteerd op een heerlijke taart met een heleboel kaarsjes. Nog vele jaren Alice!

       Effe uitrusten...t'is wel vermoeiend hoor 2 Hollandais....

Helaas binnenkort geen "Kerjean verhalen" meer over en van

Alice....er is een plekje vrijgekomen in het bejaardentehuis (aanleunwoning) van Bannalec. We hadden in het begin niet verwacht dat Alice nog zo lang bij ons zou blijven, maar we hadden het niet willen missen!

Bedankt Alice, voor je gezelligheid, kennis en vooral je humor !!

Natuurlijk gaan we Alice vaak bezoeken, en haar af en toe een dagje meenemen naar Kerjean. Zodat ze kan zien hoe het met "haar huis" gesteld is...

En ook zullen we laten weten hoe het haar zal vergaan in haar nieuwe woning!


De verhuizing van Alice 7 april

Vandaag was het zover; we hebben Alice verhuisd. Ontzettend spannend voor haar natuurlijk en het verbaasde ons hoe goed ze er mee omging. Ze was wat zenuwachtig maar ondanks dat liep ze weer te grappen en grollen. Ze heeft een leuke kamer met alles erop en eraan. Keukentje, badkamer en balkon. Ze kan ook gezamenlijk eten met de andere bewoners. We hopen dat ze haar draai zal vinden en dat ze daar ook gelukkig zal zijn.

Toen we thuiskwamen was het voelbaar dat ons "3 turfen hoog vrouwtje" met haar spullen vertrokken was..... het zal wel even wennen zijn zonder haar...en we zullen haar missen...

Gelukkig woont ze hier maar 10 minuten vandaan zodat we haar ongetwijfeld nog vaak zullen zien.

We gaan volgende week voor het eerst even op bezoek om te kijken hoe het haar bevalt!

Op bezoek bij Alice
We zijn inmiddels bij onze Alice op bezoek geweest. We kwamen binnen in de hal van het bejaardentehuis en zagen Alice al stralend zitten. Er kwam een brede grijns op haar gezicht toen ze ons zag en ze vertelde ons dat ze het erg naar haar zin heeft. We begrepen even later waarom dit haar favoriete plekje is. Om de haverklap kwamen er mensen en personeel langslopen...een ideale gelegenheid voor Alice om eens uitgebreid te gaan kletsen...

We zijn ontzettend blij dat het goed gaat met Alice, en hebben gezegd dat we haar nog eens naar Kerjean brengen om onze vorderingen te laten zien, dat vond ze een leuk idee!

23 maart 2011

Alice is vandaag 90 geworden en heeft het nog steeds naar haar zin en heeft nog een prima gezondheid..

1 of 2 keer per jaar regelt zij vervoer en dan wordt Kerjean met een inspectie bezoek vereerd, het lijkt dan net of zij hier nooit is weggeweest.

23 maart 2013

Ook dit jaar zijn we natuurlijk weer bij Alice op bezoek geweest voor haar verjaardag, 92 is ze geworden. Onder het genot van een kopje thee en madeleine (cake) hebben we alle nieuwtjes en weetjes rondom Kerjean doorgenomen. Zo vertelde ze vandaag dat haar vader eerst zijn oog had laten vallen op de boerderij verderop maar dat die vlak voor zijn neus weggekaapt werd. De Marquis de Quillio bood hem daarna Kerjean aan en de koop werd in 1919 gesloten.  Haar vader was achteraf erg blij met Kerjean omdat de grond er omheen volgens Alice van veel betere kwaliteit was.

De Marquise de Kerjean

Hier eindigt tot onze spijt het levensverhaal van de Marquise de Kerjean, onze Alice. Ze is 4 dagen voor haar 94e verjaardag, op 19 maart 2015 plotseling overleden. Alice is in het familiegraf bijgezet op de mooie begraafplaats van Bannalec. Na de plechtigheid hebben we in een cafeetje in Bannalec met een paar familieleden nog leuke verhalen uitgewisseld over Alice. De mooie herinneringen blijven......

In 1919 werd de vader van Alice de eerste eigenaar van Kerjean. Daarvoor hadden er altijd pachters gewoond. Alice is als laatste van de vier kinderen Naour als enige geboren op Kerjean. Ze is er nooit meer weggegaan totdat ze naar het "maison de retraite" verhuisde in 2005. Daar heeft ze het ontzettend naar haar zin gehad. Zij was van deze boeren familie degene die het langst op Kerjean heeft gewoond, namelijk 84 jaar.

Haar naam zal hier nog vaak genoemd worden. Alice, adieu.

Uiteraard hebben we deze pagina met foto's in overleg en met toestemming van Alice geplaatst.